LXX.005 生命的純粹
自某天發生天上的爭論後，不知過了久，生活似乎如常，然而，場景卻再一次聚焦在約伯子女們的飲宴上。這個剪接似乎要我們記起約伯一直關注的問題：他的子女在宴樂間會想甚麼不好的事情。
BOOM! 敘事者先來一發突如其來的插敘，他所擁有的家產出了極大意外，有擄掠者來、有火從天上降下來、有騎隊來、大風來襲，以致牲畜全都失去，佣人幾乎死光，最後就是約伯的兒女全都慘死於瓦礫下。
災難由於人，我們會說是人禍；來自上天的，就是天災。人禍可能是由於別人的惡所產生的，但天災卻是另一回事，意味著得罪上天、惹怒神而招至的惡果。約伯不也是一直為子女獻呈祭物，目的就是希望子女們可能犯的罪得到寬恕。這個世界存在著一位賞善罰惡的神，不是嗎？
約伯所面對的是梅花間竹的人禍和天災：BOOM! 銀芽！BOOM! 銀芽！這會使人更加混亂，搞不清誰對誰錯，是他人的惡，還是我得罪了他人招來報復？是我得罪了神，還是兒女們罪有應得？
或許，極大的混亂最容易揭露一個人的本相，他的第一反應最反映他的為人。然而，約伯並沒有如魔鬼所期望的憎惡上主，沒有因失去所擁反而丟棄信仰，反而在極大的哀傷中，表達深刻的自我反省──他仍然是那個從他母親領受的相同裸身，沒有因為家業、兒女等事情有所改變，而他也明白，他必然會以這個裸身離開這個世界。因此，上主賜予也好，上主收取也罷，本來就是按上主自己的心意，並非因為他這個祼身的功過。他的結論是：讓上主的名得到讚頌！
從這個角度看，約伯的反省一方面似乎是否定「賞善罰惡」的神，另一方面也表現出他並非「唯利是圖、趨吉避凶」之徒。敘事者在開頭提出的兩個觀點似乎都得不到肯定，約伯的經歷反而讓他得出另一個觀點：人的生命是非常的純粹，既不左右神，也不應左右神──讓上主成為上主。
然而，作為控訴者的魔鬼並沒有就此罷休，接下來是另一場天上的爭論。
翻譯 (LXX-約伯記1:13-22)
13 有這麼的一天來到，約伯的兒子們及他的女兒們在他們的長兄的家中飲酒。
14 看哪！一位使者來到約伯那裏，並對他說：「那些負軛的牛在耕地，那些母驢在吃食，正如往常一樣，
15 一眾擄掠者就來﹐將牠們都擄掠，並且用刀殺死眾佣人。只有我一人活著來向你報訊。
16 還未說完這事，有另一個使者來到，並對約伯說：「有火從天降下，燒盡羊群，牧羊的人也是如此被火吞滅。但我一人活著來向你報訊。
17 還未說完這事，有另一個使者來到，並對約伯說：「有騎隊三面來對付我們，他們包圍駱駝、將牠們擄掠，並且用刀殺死眾佣人。但我一人活著來向你報訊。
18 還未說完這事，還有另一個使者前來，對約伯說著：「正當你的兒子們和你的女兒們和他們的長兄吃喝時，
19 忽然有大風從荒漠來襲，並抓住房屋的四角，所以房屋就倒在你的子女身上，他們就死光了。只有我一人活命，所以來向你報訊。
20 因此，約伯起來，撕裂自己的衣裳，並剃去頭上的頭髮，然後伏在地上下拜，
21 說：「相同的裸身從我母親之腹而來，我也將要裸身前往那個世界。上主賜予，上主收取；按上主他認為好的，事情就會如此發生。願主的名被讚頌！
22 在這所有發生在他身上的事情上，約伯沒有在上主面前犯任何罪，也沒有認為神是愚蠢的。
附錄經文 (LXX-JOB 1:13-22)
This online edition of the Septuagint is based on the Septuagint, edited by Alfred Rahlfs, Second Revised Edition, edited by Robert Hanhart, © 2006 Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart.
13Καὶ ἦν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, οἱ υἱοὶ Ιωβ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτέρου.
14 καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἦλθεν πρὸς Ιωβ καὶ εἶπεν αὐτῷ Τὰ ζεύγη τῶν βοῶν ἠροτρία, καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτῶν·
15 καὶ ἐλθόντες οἱ αἰχμαλωτεύοντες ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.
16 ῎Ετι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπεν πρὸς Ιωβ Πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσεν τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας κατέφαγεν ὁμοίως· καὶ σωθεὶς ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.
17 ῎Ετι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπεν πρὸς Ιωβ Οἱ ἱππεῖς ἐποίησαν ἡμῖν κεφαλὰς τρεῖς καὶ ἐκύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.
18 ῎Ετι τούτου λαλοῦντος ἄλλος ἄγγελος ἔρχεται λέγων τῷ Ιωβ Τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τῷ ἀδελφῷ αὐτῶν τῶν πρεσβυτέρῳ
19 ἐξαίφνης πνεῦμα μέγα ἐπῆλθεν ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἥψατο τῶν τεσσάρων γωνιῶν τῆς οἰκίας, καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδία σου, καὶ ἐτελεύτησαν· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.
20 Οὕτως ἀναστὰς Ιωβ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κόμην τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησεν καὶ εἶπεν
21 Αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ κύριος ἔδωκεν, ὁ κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτως καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον.
22 ᾿Εν τούτοις πᾶσιν τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ιωβ ἐναντίον τοῦ κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ θεῷ.